Odpady niebezpieczne wymagają specjalnego postępowania, aby zapewnić ochronę i bezpieczeństwo w miejscu ich wytworzenia, jak również na etapie magazynowania, transportu i docelowego przetwarzania.
Klasyfikacja odpadów jako niebezpieczne wynika z ich składu fizyko-chemicznego, a pomocniczy jest tutaj załącznik nr 4 do Ustawy o Odpadach z 14 grudnia 2012 r. klasyfikujący odpady wg składników powodujących, że odpady są odpadami niebezpiecznymi. W praktyce wystarczy, że odpad wykazuje tylko jeden spośród wymienionych składników opisanych w załączniku, aby został zaklasyfikowany jako niebezpieczny.

Co więc zrobić w sytuacji, gdy w naszym zakładzie wytwarzamy odpady niebezpieczne?

Dodatkowo Wytwórca dobiera odpowiednie formy pakowania i przechowywania w celu minimalizowania możliwych negatywnych skutków oddziaływania odpadów na środowisko. Warunki te zostaną następnie zatwierdzone w ramach prowadzonego postępowania administracyjnego o wydanie decyzji na wytwarzanie odpadów.

Zgodnie z Ustawą o Odpadach magazyn zlokalizowany na terenie firmy musi zostać odpowiednio oznaczony, w sposób umożliwiający łatwą identyfikację zagrożeń. Jednak i pojemniki z odpadami muszą pozwalać na taką samą identyfikację. Od 1 stycznia 2021 r. weszło w życie Rozporządzenie Ministra Klimatu z dnia 11 września 2020 r. w sprawie szczegółowych wymagań dla magazynowania odpadów, wprowadzające konieczność oznaczenia każdego pojemnika powyżej 5 litrów z odpadami niebezpiecznymi. Rozporządzenie to zakłada konieczność umieszczenia na każdym pojemniku odpornej na warunki atmosferyczne etykiety informującej o: kodzie i rodzaju odpadu, zawartości pojemnika, miejscu i dacie wytworzenia odpadu, a następnie wyszczególnieniu każdego kolejnego posiadacza odpadu z uwzględnieniem następnych miejsc magazynowania.

Dlaczego to takie istotne? Otóż Rozporządzenie przez zastosowanie etykiet daje realną możliwość weryfikacji terminów przetwarzania odpadów od momentu ich powstania, które zgodnie z art. 25 Ustawy o Odpadach wynoszą dla odpadów niebezpiecznych tylko 1 rok. Jest to czas liczony dla wszystkich kolejnych posiadaczy odpadów (a nie każdego z osobna). W tym terminie musi dojść do ostatecznego przetworzenia odpadów w jednym z procesów odzysku lub unieszkodliwiania.  Etykietowanie odpadów niebezpiecznych, ma więc szansę stać się jednym z kluczowych elementów w procesie poprawy płynności przetwarzania odpadów. 

Etykiety wynikające z rozporządzenia to jednak nie wszystko. Każdy z odpadów niebezpiecznych w zależności od formy i sposobu pakowania może być oznaczany w dodatkowy sposób. Dla przykładu klasyfikacja odpadów jako towary niebezpieczne (w myśl Umowy Europejskiej ADR) narzuca dobór atestowanych pojemników (IBC/DPPL, bębny, kanistry itp.), na których to pojemnikach umieszcza się odpowiednie znaki i nalepki ostrzegawcze. Każdy z odpadów może być również oznaczony dodatkowo w sposób wynikający z przepisów wewnętrznych Wytwórcy odpadów np. opisujący zagrożenia odpadu. 

Opisane powyżej warunki oznaczania odpadów i projektowanie odpowiedniego magazynu, ma na celu wyeliminowanie (lub chociaż ograniczenie do minimum) możliwego negatywnego oddziaływania na środowisko, związanego z właściwościami niebezpiecznymi poszczególnych odpadów. Wymieniając tylko kilka typów zagrożeń tych odpadów, jak: wybuchowe, utleniające, łatwopalne czy toksyczne – otrzymujemy listę groźnych następstw ewentualnych zaniechań. Zagrożenia te pokazują, jak ważne zadanie stoi przed wytwórcami odpadów, w celu zapewnienia bezpieczeństwa w środowisku jak i wśród własnych pracowników.